بررسی اثرهای راستاپذیری پیشرونده بر پاسخ لرزه ای سازه های نامنظم

در این پایان¬نامه رفتار پیچشی ساختمان¬های نامتقارن بتن¬آرمه با سیستم دوگانۀ قاب خمشی و دیواربرشی مورد بررسی قرار گرفته است. مشاهدات انجام شده پس از زلزله¬های شدید، نشان داده است که سازه¬های نامتقارن ممکن است آسیب¬های شدیدی را تجربه کنند. نوع نامتقارنی در نظر گرفته شده، نامتقارنی در پلان با خروج از مرکزیت سختی می¬باشد. در این تحقیق تلاش شده است تا خصوصیات سیستم¬های مورد مطالعه تا حد زیادی (در مقایسه با مطالعات پیشین) به سازه¬های واقعی نزدیک شود. بر همین اساس سازه¬های مورد مطالعه، محدودۀ سازه¬های 7، 12و 18طبقه را شامل می¬شود و همچنین در ایجاد خروج از مرکزیت سختی در این سازه¬ها، به یکی از موارد رایج خروج از مرکزیت در سازه¬های واقعی توجه شده و از مقادیر مختلف خروج از مرکزیت¬، جهت ایجاد نامتقارنی استفاده شده است. تحلیل سازه¬ها از نوع دینامیکی تاریخچه زمانی می¬باشد و در انتخاب رکوردهای زلزله، هم از رکوردهای نزدیک و هم دور از گسل استفاده شده است. در نظر گرفتن تحریکات لرزه¬ای از جهت فاصله از گسل، برای بررسی رفتار سازه از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا تحریکات زمین در ناحیه نزدیک گسل به دلیل اثر کم کاهندگی¬خاک، دارای محتوای فرکانسی بالاتری نسبت به تحریکات دور از گسل می¬باشند. همچنین در صورتی که شکست گسل به طرف سایت جهت گیری کند، عمده انرژی گسلش به شکل یک پالس با دامنه و پریود بالا، در دوره زمانی کوتاه به محل خواهد رسید که در رکوردهای دور از گسل مشاهده نمی گردد. وجود این دو اثر که در رکوردهای پیش¬روندۀ نزدیک گسل می تواند نمایان گردد، این تحریکات را عمدتاً شدیدتر و مخرب¬تر از تحریکات دور از گسل می سازد. جهت بررسی اثرات پیچشی در سیستم¬های نامتقارن، پاسخ سازه¬ها به لحاظ تغییرمکان نسبی نرمالیزه (تغییرمکان نسبی سازۀ نامتقارن نسبت به تغییرمکان نسبی سازۀ متقارن)، به عنوان پارامتر پاسخ انتخاب شده است. این پارامتر در دو لبۀ نرم و سخت سازۀ نامتقارن، در تمام طبقات بررسی گردیده تا توزیع تغییرمکان¬های نسبی نرمالیزه در ارتفاع سازه مشخص گردد. با توجه به نتایج حاصل از پاسخ سازه به رکوردهای دور و نزدیک گسل، می¬توان دریافت که پیچش در سازه هفت طبقه در رکوردهای نزدیک گسل بیشتر از رکوردهای دور از گسل است که این مسئله در سازه¬های بلندتر، در نمودارها قابل توجه نیست. البته از آنجا که در تحریکات نزدیک به گسل (با توجه به محتوای پالس شکل تحریک)، امکان استهلاک چندانی وجود ندارد، در سازه¬های متقارن مقادیر تغییرمکان تحت این تحریکات به مراتب بیشتر از تحریکات دور از گسل می¬باشد. با در نظر گرفتن این موضوع، مشاهده می¬¬شود که افزایش مقادیر تغییرمکان ناشی از اثرات پیچش در این تحریکات، آسیب به مراتب بیشتری را به دنبال خواهد داشت.